[DE LAVEAUX Stanisław Ludwik - nagrobek na cmentarzu - fotografia widokowa]. [1894]. Fotografia form. ca 28x22,5 cm na oryg. podkładzie form. ca 34x28 cm, wykonana przez zakł. fotograf. Charbonneau w Paryżu.
Przedstawia nagrobek artysty malarza na paryskim cmentarzu Pantin. Wokół nagrobka widoczne, nie istniejące do dzisiaj, rzeźbione słupki z łańcuchami i boczne dekoracje. Płytę nagrobną zaprojektował i wykonał Eugene Breton na zlecenie Stefana de Laveaux, młodszego brata artysty. Na płycie wyryto napis po polsku i francusku: "Stanisław Ludwik / de Laveaux / artysta malarz / urodzony w Jaronowicach / w Królestwie Polskim / 21 listopada 1868 / zmarły w Paryżu / 5 kwietnia 1894 / Pokój jego duszy". Płyta nagrobna w latach 90. XX w. została odczyszczona. Fotografia naklejona na oryg. kartonowy podkład ze złoconym obramowaniem. Na lewym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: "Charbonneau, Phot", "29, Rue David d'Angers, Paris.". Zdjęcie zamontowane we wsp. passe-partout i oprawione we wsp., drewnianą ramę, za szkłem (form. 43,5x38,5 cm). Stan dobry.
S. L. de Laveaux (1868-1894) - polski malarz tworzący od 1890 roku na emigracji. Pochodził z francuskiego rodu osiadłego w Polsce w XVIII wieku.W latach 1884–1886 i 1889-1890 studiował w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Józefa Mehoffera. W międzyczasie przez dwa lata pobierał naukę malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Otto Seitza. Podczas pobytu w kraju wielokrotnie uczestniczył w plenerach malarskich, towarzyszyli mu m.in. Włodzimierz Tetmajer, Wincenty Wodzinowski, Stanisław Radziejowski. Po ukończeniu studiów w 1890 roku na stałe wyjechał do Paryża, w następnym roku odbył podróż do Bretanii. Odbył kilka podróży do Londynu i Oksfordu. Trudne warunki materialne i postępujące ubóstwo przyczyniły się do rozwoju gruźlicy, na którą zmarł w wieku 25 lat, pochowano go na paryskim cmentarzu Pantin (Cimetière parisien de Pantin, działka 2, rząd 11, nr. 2) w Paryżu. Znany z wielu romansów; najsłynniejszym był jego romans z hrabianką Iwoną Prośnieńską z Olkusza. Jego narzeczoną Marię Mikołajczykównę, Stanisław Wyspiański przedstawił w Weselu jako Marysię, jego samego zaś umieścił jako Widmo (akt II, scena 5). (Wikipedia).
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें