179,5 x 116,0cm - akryl, płótno sygn. p.g.: czapla
na odwr. na śr. listwie krosna nalepka wystawy Jubileuszowej w Kielcach z odręcznym dopiskiem: nie wystawiany i nr: 91.
Obraz wystawiany, reprodukowany:
– Marian Czapla. W 30-lecie pracy twórczej, Kielce-Warszawa 2002, s. 117 i 154, il. barwne;
– Marian Czapla – malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej Winda, Kieleckie Centrum Kultury, Kielce 2010;
– Galeria ZPAP, ul. Mazowiecka, Warszawa 2011;
– Marian Czapla. Malarstwo, Biblioteka Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2016.
Temat cierpienia i upadku często powracał w malarstwie Mariana Czapli. Odniesienie tego cierpienia do sfery sacrum, dawało jednak zawsze nadzieję, o czym pisał ks. Janusz St. Pasierb w swoim tekście, poświęconym twórczości Czapli: Człowiek, zawsze nagi, cielesny, przede wszystkim mężczyzna, jest w sztuce Mariana Czapli niezwyciężony, nawet miażdżony cierpieniem, powalony przez śmierć – pozostaje potężny. (...) Ciała Mariana Czapli są kategoryczne, artysta, wychodząc ze studium modeli, idzie w kierunku potężnych, ekspresyjnych syntez.
Siłą malarstwa Mariana Czapli był zawsze także kolor i jego intensywne działanie w odważnych, kontrastujących zestawieniach. Czasami – tak jak w przedstawionym u nas obrazie – ostrość barw budujących postać człowieka zestawiona jest z dużą, ciemną płaszczyzną, wzmacniającą działanie obrazu i dobrze oddającą treści zawarte w temacie. O związkach między kolorem i treścią w swoim malarstwie, tak mówił Marian Czapla: Wszystkie barwy, jakich używam, mają dla mnie znaczenie: są kwintesencjami koloru. Czerń to niezwykła tajemnica, biel wyraża żałobę, błękit jest kolorem życia, czerwień – witalności. Ważne są też ich wzajemne powiązania oraz obwodzący je kontur – żywa, zmienna, grająca barwą linia (J. St. Pasierb, Malarz Tajemnicy Wcielenia, w: Czapla. Malarstwo, red. P. Szymor, Warszawa 2009, s. 11.)
Marian Czapla (Gacki na Kielecczyźnie 28 VII 1946 - Warszawa 12 I 2016) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w latach 1966-1972. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. W 1972 podjął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni. Od 1990 był profesorem, prowadził własną pracownię malarstwa. W latach 1974-1979 był członkiem grupy „Symplex S4“, którą tworzyło grono młodych absolwentów warszawskiej ASP, zainteresowanych możliwością kontynuowania tradycji polskiego koloryzmu z jednej, unizmu Władysława Strzemińskiego z drugiej strony. Początkowo tworzył abstrakcyjne kompozycje budowane z barwnych, zamaszyście kładzionych smug i plam. Od końca lat 70. w jego malarstwie przeważyła figuracja. Wyróżniającym się wątkiem twórczości Czapli były tematy i odniesienia religijne. Zainteresowania te pozostały aktualne w jego sztuce w latach 80., kiedy połączył je z tematyką aktualną (cykl poświęcony górnikom z „Wujka“). W pracach z lat 90. (cykle „Upadek“, „Ecce Homo“ i in.) artysta malował monumentalne figury o mocnej tektonice, podkreślonej dodatkowo zdecydowanymi barwami i konturami, ujęte w dynamicznych ruchach i skrętach ciała. Umieszczone zazwyczaj na płaskich tłach jednolitego koloru, w umownej przestrzeni, zdają się zmagać z ograniczającym je kadrem obrazu. W 2002 roku z okazji 30-lecia pracy twórczej Mariana Czapli Muzeum Narodowe w Kielcach przygotowało wystawę jego prac, której towarzyszył naukowo opracowany katalog.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें