olej, tektura, 56 × 76,5 cm
sygn. p. g.: R. Kramsztyk
Wystawiany:
– „Roman Kramsztyk 1885–1942” [wystawa monograficzna], Żydowski Instytut Historyczny – Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, 1997
Reprodukowany:
– „Roman Kramsztyk 1885–1942” [wystawa monograficzna], Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, luty-marzec 1997, red. Renata Piątkowska, Magdalena Tarnowska, poz. 24, s. 178
Opisany:
– Renata Piątkowska, „Między „Ziemiańską” a Montparnasse’em. Roman Kramsztyk”, Warszawa 2004, s. 194, nr kat. 6
Martwe natury w twórczości malarskiej Romana Kramsztyka zajmują szczególne miejsce. Jak bardzo ten motyw pociągał Kramsztyka przemawia fakt, że na Salonie Jesiennym w 1913 roku artysta zdecydował się zaprezentować tylko martwe natury. To właśnie w tych przedstawieniach szczególnie widać inspirację artysty dziełami Cézanne’a. O martwych naturach Kramsztyka tak pisał jeden z krytyków: „[...] Kramsztyk uprawia sztukę bardziej konkretną. Dwie jego martwe natury, wysokie w kolorze i malowane intensywnie, świadczą, iż malarz ten umiał skorzystać z lekcji Cezanne’a. Kramsztyk nie rozkłada kolorów i oznacza przejścia od cienia do światła przez zmianę stopniowań intensywności tonu. Jest to dobry kolorysta, który „orkiestruje” swe płótna z umiejętnością pozbawioną maniery i fałszywej zręczności. [...]” (W. George, „Polacy w Salonie Jesiennym Paryża”, w: „Wiadomości Literackie” 1924, nr 4, s. 3.)
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें