obraz olejny na płótnie, dublaż woskowy; 102,5 x 152 cm;
sygnowany i datowany jasną farbą u dołu, na lewo od środka (na dnie beczki): Drooch / Sloot / 164(6 ?); oryginalna inskrypcja ciemną farbą, nad półkoliście sklepionym wejściem do środkowego budynku po prawej
stronie: Armen Huys (nid. Przytułek dla ubogich) (drugie słowo błędnie poprawiane na Loyys).
Joost Cornelisz. Droochsloot był jedynym w swoim czasie znaczącym malarzem w Utrechcie, który w tak dużym stopniu koncentrował się na przedstawieniach biedaków - często jako otrzymujących jałmużnę -
czyli ludzi, którym nabywcy owych obrazów powinni byli pomagać. Nic więc dziwnego, że Siedem uczynków miłosierdzia chrześcijańskiego uczynił kluczowym tematem swojej twórczości, powtarzanym przez lata
w różnych układach kompozycyjnych i formatach. Za najwcześniejsze znane jego wyobrażenie uchodzi dzieło zamówione w 1618 przez administratorów szpitala śś. Barbary i Wawrzyńca w Utrechcie (ol., pł.,
189 x 295 cm, obecnie Centraal Museum, Utrecht). Później powstało co najmniej dziewięć innych wersji tego tematu, wspomnianych w literaturze przedmiotu i dostępnych bazach danych (nasza może, choć nie musi,
być identyczna z wersją wystawioną na aukcji w Berlinie 5 maja 1925, lot 118), m.in. przechowywanych w Centraal Museum w Utrechcie i Bredius Museum w Hadze. Droochsloot opiera się tu na opisanym
w Ewangelii św. Mateusza kazaniu Chrystusa na Górze (25, 34-36), w którym wskazał na czyny takie, jak nakarmienie głodnych, napojenie spragnionych, przyjęcie w dom podróżnych (lub bezdomnych), przyodzianie
nagich, opieka nad chorymi i odwiedzanie więźniów, jako uczynki "sprawiedliwych", którzy dostąpią zbawienia na Sądzie Ostatecznym. W średniowieczu dodano do tego grzebanie zmarłych - istotne z praktycznego
punktu widzenia w okresach masowej zarazy. Dwa pierwsze z tych uczynków zostały przedstawione w najbliższej widza strefie obrazu, po lewej stronie; troska o chorych, natomiast - po prawej, również na pierwszym
planie. W strefie środkowej malowidła widać od lewej do prawej: grzebanie zmarłych, odziewanie i udzielanie schronienia bezdomnym; w dalekiej zaś perspektywie po prawej - odwiedzanie uwięzionych. Droochsloot
daje się tu poznać jako artysta ulegający w ikonografii swoich obrazów presji klienteli, która w Utrechcie - odmiennie niż w pozostałych częściach Holandii - była w większości katolicka, choć on sam pozostawał
członkiem Kościoła Reformowanego. Protestanccy teologowie często krytykowali katolickie przeświadczenie o doniosłości dobrych uczynków w osiąganiu zbawienia, uznając ponadto jedynie te sześć, które znalazły
miejsce w przekazie ewangelicznym. Prezentowany tutaj obraz, podobnie jak poprzedni, jest niewątpliwie autentycznym, dobrej klasy dziełem Joosta Cornelisz`a Droochsloota, całkowicie reprezentatywnym dla jego
twórczości. Zwraca uwagę świetną obserwacją typów postaci, przekonującym odtworzeniem szczegółów codzienności, zręczną aranżacją grup figuralnych, interesującą - a przy tym typową dla artysty - kompozycją.
Podejmuje temat, który jest z jednej strony sztandarowy dla twórczości malarza, z drugiej zaś - nie na tyle często powtarzany, by ulec istotnemu zbanalizowaniu.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें