Ireneusz KIZIŃSKI (1937 - 2008);
szkło, ok. 44 x 24 x 15 cm;
sygn. ryt: Halny 83. K;
Huta w Tarnowie, 1983
Urodzony w 1937 r. w Ręcznie k. Piotrkowa Trybunalskiego. W 1977 r. ukończył wrocławską Akademię Wychowania Fizycznego. Zagadnieniami szkła zainteresował się dzięki osobistym kontaktom ze studentami i prof. Stanisławem Dawskim w wrocławskiej PWSSP. Wyjazdy do huty, głównie do Tarnow, i tam zetknięcie się nie tylko ze sprzyjającą atmosferą, ale i doświadczonym mistrzem hutniczego kunsztu Bronisławem Münzbergerem, zezwoliły mu już wkrótce, bo w 1977 r., na pokazanie włąsnego dorobku na wystawach indywidualnych w BWA w Opolu i Olszynie. Od 1973 r. do dziś w jego działalności dominują realizacje wolnoformowane, w których stara się korzystać z bogatego arsenału środkó, jakie dają w zdobieniu i formowaniu skzła hutnicze metody na gorąco. Doświadczenie to poszerza o możliwości szkła sodowego, ołowiowego i termisilu w hutach Tarnowa, Stronia Śląskiego i Wołomina.
Jego prace znajdują się w zbiorach muzeualnych m.in. Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzeum Sląskiego w Katowicach, Muzeum Zamkowego w Malborku, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum w Płacku, Muzeum Miedzi w Legnicy, a także w Szwecji, Danii i Kanadzie. (źródło: "Ceramika i szkło polskie XX wieku. Katalog zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.")
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें