Konstanty Sopoćko (1903 Warszawa - 1992 Komorów), Portret górala, 1931

Stan zachowania
praca oprawiona

Biogram
Studiował w Szkole Sztuk Pięknych - malarstwo i rysunek u Mieczysława Kotarbińskiego, drzeworyt u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka i u Bonawentury Lenarta, a równocześnie historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u Stanisława Noakowskiego, gdzie program nauczania stwarzał młodym architektom podstawy do projektowania również plakatu. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych uzyskał w Warszawie w 1934. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików "Ryt", Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Koła Artystów Grafików Reklamowych. W czasie okupacji pracował w warszawskiej fabryce papy na ul. Podchorążych, należał też do tajnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu. Konstanty Sopoćko zaprojektował kilkadziesiąt plakatów. Zasłynął jako autor wyrazistych propagandowych projektów. W równej mierze co plakatem, zajmował się litografią (cykl Siedem grzechów głównych, 1927), drzeworytem, grafiką książkową, reklamową i artystyczną, szczególnie zaś umiłował exlibris, którego jest czołowym polskim twórcą. Prace Sopoćki wystawiano w Los Angeles na The International Bookplate Exhibition w 1933, gdzie otrzymał I nagrodę, a w rok później - honorowe wyróżnienie. W 1934 Sopoćko uczestniczył w wystawach w Marsylii i Chicago, w 1936 na Wystawie Sztuki Polskiej w Helsinkach i Londynie. W 1937 plakaty Sopoćki znalazły się wśród eksponatów pokazanych na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu i przyniosły autorowi srebrny medal. Kolejne zagraniczne prezentacje miały miejsce w Lille (1937), Ottawie (1938), Pradze (1947), Budapeszcie (1948), w latach 1948-49, z okazji Wystawy Grafiki Polskiej, w Brukseli, Gandawie, Hadze, Rotterdamie, Wiedniu, w 1952 - w Wenecji, w 1955 - w USA, Chinach, Brukseli, Tournai, Bukareszcie ("Wystawa Plakatu Polskiego"). Indywidualne wystawy prac artysty odbyły się w Warszawie w roku 1947, 1969 i 1987.