akwarela, papier, 32 × 24 cm
sygn. i dat. l. d.: „Juliusz Kossak/1889”
Wybitny znawca Huculszczyzny, geograf, krajoznawca Henryk Gąsiorowski (1878–1947) napisał „Huculi to najciekawszy zabytek etnograficzny nie tylko na ziemiach polskich, lecz i w Europie. Stanowią niespotykaną gdzie indziej mieszaninę antropologiczną i kulturową. Można spotkać wśród nich typy polskie, ukraińskie, węgierskie, rumuńskie i ormiańskie (bo z tymi narodami mieli codzienną styczność),
a nawet cechy antropologiczne południowosłowiańskie, albańskie, tureckie, tatarskie i cygańskie.” („Gazeta Krakowska”, 25 marca 2011). To wymieszanie ludnościowe, językowe i obyczajowe wpłynęło na powstanie wyjątkowo bogatego folkloru huculskiego. Dominują w nim związane z kulturą pasterską elementy wołoskie oraz ukraińskie i polskie. Nie dziwi więc wcale, że kraina ta fascynowała malarzy, pisarzy i muzyków. Senior rodu Kossaków, zaliczany do koryfeuszy polskiej kultury, był także jednym z prekursorów tematyki Huculszczyzny w malarstwie. Chwilę później, tematy tego pogranicznego regionu i górali go zamieszkujących zaczęli podejmować m.in. Teodor Axentowicz, Stanisław Dębicki, Fryderyk Pautsch, Kazimierz Sichulski czy Władysław Jarocki. Jak pisze Kazimierz Olszański: (…) Juliusz Kossak w latach 1888 – 1889 malował coraz więcej scen rodzajowych, przeważnie z dwóch regionów
Polski, znanych artyście najlepiej, z Podola i Pokucia oraz z Krakowskiego. (…) Drużba krakowski (…), Góral i Góralka (…), Hucuł i Hucułka na zwinnych górskich konikach stąpających ostrożnie po stromych ścieżkach.” (K. Olszański „Juliusz Kossak”, Kraków 2000, s. 234.)
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें