akryl/płótno, 100 x 100 cm
sygnowany i datowany na odwrocie: Podział przestrzeni III | Zofia Artymowska | akryl
WYSTAWIANY:
- Zofia Artymowska, Ośrodek Propagandy Sztuki w Łodzi, Łódź 1970
- Zofia Artymowska: Malarstwo, Zachęta, Warszawa 1971
- Zofia Artymowska: Malarstwo, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław 1972
- Zofia Artymowska - portret polimorficzny, Galeria Antiqua et Moderna, wrzesień - październik 2023, Warszawa 2023
LITERATURA:
- Zofia Artymowska, Ośrodek Propagandy Sztuki w Łodzi, Łódź 1970, [poz. kat. nr 4]
- Zofia Artymowska: Malarstwo, Zachęta, Warszawa 1971 [poz. kat. nr 18; czarno-biała repr.]
- Zofia Artymowska: Malarstwo, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław 1972 [poz. kat. nr 10]
- Zofia Artymowska - portret polimorficzny, Galeria Antiqua et Moderna, wrzesień - październik 2023 [kat. wystawy], Warszawa 2023, repr. s. nlb.
Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ukończyła w 1950 roku, uzyskując dyplom w pracowni profesora Eugeniusza Eibischa. W latach 1953-1956 współrealizowała polichromie elewacji kamienic na Starym i Nowym Mieście w Warszawie. W 1959 roku na swojej pierwszej indywidualnej wystawie w Galerii Krzywe Koło Zofia Artymowska zaprezentowała monotypie i kameralnych formatów mozaiki z abstrakcyjnymi kompozycjami. W tym samym roku wyjechała do Bagdadu, gdzie prowadziła działalność dydaktyczną. Na Bliskim Wschodzie przebywała i wykładała na uczelniach artystycznych w latach 1959-1960, 1963-1968, 1977-1979.
Na początku lat 60. malowała obrazy utrzymane w estetyce informel, o bogatej fakturze, nawiązujące konstrukcyjnie do wcześniejszych prac graficznych i mozaikowych. Zetknięcie się z pejzażem pustyni i bliskowschodnią architekturą sprawiło, że Artymowska zaczęła upraszczać i geometryzować kompozycje. Najważniejszymi problemami formalnymi stały się dla niej przestrzeń i rytm. Wówczas powstały serie obrazów - „Formy współzależne” (1967-1969), „Studium przestrzeni” (1969), „Rytm” (1969), „Falowanie” (1969) oraz „Podział przestrzeni” (1969), do której należy oferowany obraz.
Około 1970 roku Artymowska zredukowała budowę obrazów, ograniczając się do multiplikacji modułu w postaci walca. Tak powstała koncepcja jej słynnych „Poliform”. Z czasem w obrazach uwidoczniły się dwie tendencje - „mechaniczna” (kompozycje przedstawiające „industrialną” przestrzeń, gdzie kształty cylindryczne przypominają części maszyn) i druga, sugerująca wnętrza lub pejzaże o dalekim horyzoncie.
Nurtujący artystkę problem przestrzeni w sztuce i sztuki w przestrzeni (sama aranżowała własne wystawy) doprowadził do eksperymentowania z obrazami wielosegmentowymi i kompozycjami różnokierunkowymi, co rozszerzyło zakres możliwości ich eksponowania.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें