55,0 x 100,0cm - akwarela, ołówek, papier sygn. p.d.: JFałat 906
Na odwrociu owalna pieczęć z napisem: Musée Jasieński | Cracovie | Autriche; poniżej ołówkiem g.f. [?].
Pochodzenie:
Pieczęć znajdująca się na odwrocie obrazu wskazuje na jego pochodzenie ze zbiorów Feliksa Mangghi-Jasieńskiego, jednego z najsłynniejszych, a zarazem najbardziej zasłużonych polskich kolekcjonerów. Swoją liczącą ponad 15 000 eksponatów kolekcję, w której znajdował się, m.in. Szał Podkowińskiego, a także arcydzieła tak wybitnych twórców jak Malczewski, Wyczółkowski czy Wyspiański – Jasieński przekazał Muzeum Narodowemu w Krakowie.
Jestem myślą w ukochanym Osieku – pisał Fałat w liście do Gabrieli Rudzińskiej (cyt. za: T. Dudek Bujarek, Julian Fałat – życiorys pędzlem zapisany, Bielsko-Biała 2017, s. 158). Osiek, obok Bystrej, był jego wyjątkowym plenerem. Miejscowość położona w ziemi oświęcimskiej, wraz z pobliskimi Bielanami, Łękami i Zasolanami należała do majątku rodziny Rudzińskich. Bliska znajomość Juliana Fałata z Rudzińskimi zaczęła się od przyjaźni z Lucjanem Wrotnowskim (1847-1902), prawnikiem, wydawcą i wiceprezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, który był synem ich sąsiadów. Fałat odwiedzał Łęki i Osiek prawdopodobnie już po powrocie z Berlina i objęciu stanowiska dyrektora krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych w 1895 r., goszcząc wtedy u Wrotnowskich. W Łękach właśnie artysta poznał swoją przyszłą żonę Marię Luizę Comello de Stuckenfeld, wychowanicę Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek, którymi opiekowała się Gabriela Wrotnowska.
Jednym z ulubionych motywów artysty był widok drewnianego kościoła św. Andrzeja, o czym pisze Kinga Kawczak z Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej: Innym ważnym punktem osieckich plenerów Fałata była skarpa w centrum wsi, z malowniczo położonym na niej, w otoczeniu starodrzewia, późnogotyckim, drewnianym, modrzewiowym kościołem, nakrytym stromym gontowym dachem, z sobotami i wysoką wieżą. Artysta „sportretował“ go ze wszystkich stron i o każdej porze roku. Są wśród nich ujęcia całej bryły budynku z otaczającym go cmentarzem i ogrodzeniem, niekiedy z jakimiś postaciami, malowane barwnie lub pozostawione w formie rysunkowych szkiców. Częściej jednak są to wąskie kadry, w których malarz skupia się na rozwiązaniach formalnych – grze światła i cienia, zestawieniach kolorystycznych, wrażeniowości. Zwłaszcza widoki jego południowej i wschodniej elewacji z migotliwym blaskiem światła przefiltrowanego przez liście wiekowych dębów, czasem z fragmentami pni drzew i ich konarów, mają niezwykle impresyjny charakter. Powstały także nieliczne, znane z archiwalnej prasy, ujęcia wnętrza z zapisem barokowego wyposażenia (Laguny i inne osieckie plenery Fałata, „Wystawnik“ 2018, nr 3, s. 4).
Julian Fałat (Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 - Bystra k. Bielska 1929) - malarz i pedagog - jeden z najwybitniejszych artystów polskich okresu przełomu XIX i XX wieku, członek polskich i europejskich stowarzyszeń twórczych oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, wielokrotnie odznaczany medalami na wystawach międzynarodowych. Studiował malarstwo u Władysława Łuszczkiewicza i Leona Dembowskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1868-71 i 1881) i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra Strähubera i Johana Leonhardta Raaba (1877-80). Po studiach spędził kilka miesięcy w Rzymie, w 1884 był w Paryżu i w Hiszpanii, a w 1885 odbył podróż morską dookoła świata. W 1886 podczas polowania u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu poznał późniejszego cesarza Niemiec Wilhelma II - dla którego następnie w latach 1886-95 pracował w Berlinie jako malarz nadworny. W latach 1894-96 współpracował z Wojciechem Kossakiem przy panoramie Berezyna. W 1895 został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, w której gruntownie zreformował system nauczania, przekształcając tę uczelnię w nowoczesną Akademię Sztuk Pięknych (r.1900). Do roku 1910 był rektorem Akademii; po przejściu na emeryturę osiadł w miejscowości Bystra k. Bielska. Znakomity akwarelista, malował także olejno. We wcześniejszym okresie tworzył w konwencji realistycznej, z czasem rozjaśnił i wzbogacił paletę, a w akwarelach wprowadzał rozlewną plamę barwną. Zasłynął jako malarz scen myśliwskich rozgrywających się najczęściej w zimowej scenerii; malował też pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, portrety, widoki miejskie.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें