olej, płótno, 63 x 54 cm;
sygn. u dołu: J CHELMOŃSKI
Na odwrocie nalepka z Salonu Sztuki St Kulikowskiego z Warszawy, Krakowskie Przedmieście 7, z autorem i tytułem dzieła oraz nalepka depozytowa z Muzeum Narodowego w Warszawie z numerem 52/95.
Wczesny szkic jeźdźca i konia autorstwa Józefa Chełmońskiego pochodzi z okresu jego studiów na Akademii Monachijskiej.
Józef Chełmoński jest bezsprzecznie jednym z najwybitniejszych i najbardziej znanych malarzy w historii
malarstwa polskiego. W latach 1867-1871 uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej oraz prywatnej
pracowni Wojciecha Gersona, którego osobowość artystyczna miała ogromny wpływ na młodego malarza.
Gerson zwracał bowiem uwagę na znaczenie bezpośredniego obcowania z naturą, na jej wnikliwą obserwację. Pod jego wpływem Chełmoński tworzył pełne liryzmu nokturny, w których ograniczał gamę barw do szarości, brązów, błękitów. Wtedy też zaczął interesować się zmianami światła w różnych porach dnia.
Starał się uchwycić nastrój wczesnego poranka (np. Rankiem w puszczy, 1870, olej na płótnie. 26,5 x 34,5 cm,
Muzeum Narodowe, Warszawa) oraz blask zachodzącego słońca (np. W ogródku, 1969, olej na płótnie.
53,5 x 44,5 cm, Muzeum Sztuki, Łódź). Studia kontynuował w 1972 roku, w monachijskiej Akademii Sztuk
Pięknych pod kierunkiem H. Anschu¨tza i A. Strähubera. Tam też związał się z grupą polskich
monachijczyków, m. in. ze Stanisławem Witkiewiczem, Józefem Brandtem, Maksymilianem Gierymskim
i Adamem Chmielowskim. Okres monachijski pomógł Chełmońskiemu osiągnąć warsztatową perfekcję.
Głównymi tematami jego prac były motywy z polskiej wsi, rodzimych jarmarków oraz zaprzęgów konnych.
W 1874 roku wyjechał na dłużej na Ukrainę. Tamtejsze krajobrazy oraz codzienność chłopów
podporządkowana naturze stały się potężną inspiracją dla malarza i towarzyszyły mu przez cały okres jego
twórczości.
W tym okresie powstały prace będące niemal manifestem polskiego realizmu (np. Babie lato, 1875, olej
na płótnie, 119,7 x 156,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie). W kraju jego twórczość nie została
jednak ciepło przyjęta, proponowany przez niego realizm spotkał się z falą krytyki. Zniechęcony artysta
w 1875 roku udał się do Paryża, gdzie wkrótce znalazł licznych wielbicieli swojego talentu oraz przedstawianych „egzotycznych” dla Europy Zachodniej scen z życia polskiej wsi, stepowych krajobrazów, rozpędzonych zaprzęgów końskich. Za pośrednictwem znanego marszanda A. Goupila sprzedawał swoje obrazy zarówno kolekcjonerom z Europy jak i Stanów Zjednoczonych. Do Warszawy powrócił dopiero w 1887 roku, a pod koniec 1889 osiadł we wsi Kuklówka koło Grodziska Mazowieckiego, gdzie prowadził gospodarstwo rolne.
Oferowany obraz Józefa Chełmońskiego pochodzi z wczesnego okresu twórczości artysty,
najprawdopodobniej z czasów jego studiów na monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Praca przedstawia
kozackiego jeźdźca z Zaporoża na jasnokasztanowym koniu. Artysta kilkakrotnie wyjeżdżał na Ukrainę, między innymi w 1872 roku. Echa tych podróży były widoczne w całej twórczości Chełmońskiego, który chętnie
ukazywał piękno przyrody oraz życie ludzi tamtejszych terenów. To między innymi te dzieła przyniosły mu później tak ogromną popularność w Paryżu.
Artysta potraktował obraz częściowo w sposób szkicowy, skupiając się jednak na ukazaniu elementów charakterystycznego stroju jeźdźca, a przede wszystkim na mistrzowskim przedstawieniu konia. Zwierzę to stoi
z uniesionym łbem, co podkreśla jego siłę i piękno. Jego krótka, gładka sierść wspaniale odbija światło słońca, dzięki czemu wydaje się być jeszcze bardziej lśniącą. Konie były jednym z ulubionych tematów artysty jako
stworzenia silne i majestatyczne, a zarazem towarzyszące człowiekowi.
Widoczny w tle fragment pejzażu doskonale oddaje klimat przepełnionych powietrzem zaporoskich stepów.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें