Janina Kraupe-Świderska, Zachód słońca w górach, 1958, akwarela, papier, 31 x 22 cm, w opr. 43 x 53 cm, sygn.

JANINA KRAUPE-ŚWIDERSKA Urodzona w 1921 w Sosnowcu, zmarła w 2016 roku w Krakowie. Była jedną z najciekawszych i najoryginalniejszych polskich artystek drugiej połowy XX stulecia. Biograficznie i artystycznie dzieliła ze swoim pokoleniem rozmaite doświadczenia: zarówno doświadczenie II wojny światowej, jak współudział w kształtowaniu polskiego oblicza sztuki nowoczesnej. Studia malarskie w krakowskiej ASP rozpoczęła jako siedemnastolatka, w roku 1938; równolegle, w latach 1945-48 studiowała grafikę w pracowniach Andrzeja Jurkiewicza i Konrada Srzednickiego. Absolutorium otrzymała w roku 1948, a dyplom z malarstwa sztalugowego siedem lat później. Od roku 1948 do emerytury pracowała w macierzystej uczelni. Artystkę od najwcześniejszych lat fascynowała jednak zarówno sztuka, jak również pogłębione studia filozoficzne. Janina Kraupe-Świderska kilkakrotnie reprezentowała Polskę na wystawach międzynarodowych: Biennale Sztuki w Saõ Paulo (1965), Biennale Sztuki w Wenecji (1952, 1978), EXPO w Sewilli (1992). Prace artystki znajdują się w licznych muzeach i kolekcjach prywatnych, między innymi w Muzeach Narodowych w Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie a także w muzeach w Bochum, Dortmundzie, Dreźnie, Florencji, Genewie, Kassel, Kilonii, Nowym Jorku, Oxfordzie, Saõ Paulo czy Wiedniu.