Jeden z najrzadszych trojaków króla Zygmunta Augusta.
Drugi, a zarazem ostatni trojak gdańskiej emisji tego króla, wybity na rok przed zamknięciem mennicy.
Jak podkreślał Tadeusz Iger "...wybijane w latach 1557 i 1558, z których rocznik 1558 jest bardzo rzadki, co wskazuje na bardzo ograniczoną emisję tej monety".
Jej rzadkość potwierdza fakt, że w polskich archiwach numizmatycznych znajdują się tylko dwa wysokie notowania.
Egzemplarz pochodzący z biżuterii (ślad po uchu, wyoblenia).
Mimo słabego stanu zachowania, wciąż potrzebna typologicznie moneta.
