olej, płótno dublowane, 170 × 130 cm
sygn. i dat. l. d.: Czedekowski B. 1928
na odwrocie na krośnie papierowa nalepka: Republik Österreich/Zoll z orłem pośrodku
Opisywany i reprodukowany:
Hanna Muszyńska-Hoffmanowa, Alicja Okońska, „Na mil sześć tysięcy. O malarstwie Czedekowskiego”, Łódź 1976, s. 209 (poz. 109).
Maria Borowiejska-Birkenmajerowa, „Bolesław Jan Czedekowski”, Kraków 1994, il. nr 186, s. 21, 128
Pochodzenie:
Kolekcja prywatna, Polska.
„Pierwszy list miłosny” (Baletnice) artysta namalował podczas swojego pobytu w Paryżu. Artysta po sukcesie wystawy w maju 1923 przyjechał w kolejnym roku do Paryża. Planował pozostać rok, dwa – został 16 lat.
„Zamieszkał razem z rodziną przy Avenue de Breteuil 63, gdzie wynajął atelier. Lokalizacja była dla artysty znakomita — szeroka aleja z widokiem na kompleks zabudowań Pałacu Inwalidów z kościołem św. Ludwika, nad którym wznosi się potężna kopuła; tam spoczywa cesarz Napoleon I Bonaparte, który odegrał w historii Polski znaczącą rolę. Dużo przestrzeni i światła. (…) Były to lata niezwykłej wagi dla jego rozwoju twórczego. Szybko nawiązał artystyczne i towarzyskie kontakty, zyskał zamówienia na obrazy. Pozostając w zasadzie wierny swoistemu, indywidualnemu „delikatnemu realizmowi” (określenie paryskich krytyków sztuki), zaczął malować inaczej niż dotychczas. Zmieniła się jego paleta barw, a kompozycja stała się prawie niezależna od akademickich kanonów — nieraz asymetryczna, płynna, niekiedy wręcz dynamiczna. Uzyskał koloryt bardziej przejrzysty i efekt „świecenia się” obrazu zaczerpnięty od impresjonistów, a wynikający ze sposobu rozłożenia i kontrastowania barw, przy swobodnych pociągnięciach pędzla. Stosował coraz częściej inny światłocień oraz wzbogaconą gamę kolorów miękkich i głębokich: przełamanych brązów, zieleni, żółci, różu, szarego błękitu, jak również soczystych bieli i czerni”
(Maria Borowiejska-Birkenmajerowa, „Bolesław Jan Czedekowski”, Kraków 1994, s. 19).
Czedekowski był niezwykle rozchwytywanym malarzem, portretował arystokrację i słynne osobistości (m.in. cesarza austriackiego Karola I (1917), hr. Alfreda Potockiego, prezydenta Ignacego Mościckiego (1930), arcybiskupa Adama Stefana Sapiehę (1936), Ralpha Pearsona (1945), kompozytora Sergiusza Prokofiewa (1922) czy marszałka Ferdynada Focha (1925). Szczególnie entuzjastycznie pisano o jego portretach kobiecych: „(…) W mistrzowski sposób oddaje Czedekowski połysk kobiecych włosów, kolor skóry, intensywność spojrzenia, tego wszystkiego, co stanowi nie tylko o osobowości kobiety, o jej indywidualności, ale również o typie urody, sposobie bycia, siedzenia, układu rąk. Jest przy tym wykwintny, nigdy nie usiłuje osiągnąć efektów jaskrawością barw, czy ekscentrycznością póz (…)”
„Pan Czedekowski jest urzeczony ciałem ludzkim. W gruncie rzeczy nic go nie pociąga tak, jak portret i akt. Poza tym lubi on kompozycję figuralną liczniejszą i nie jest rzadkością spotykanie między jego dziełami portretów podwójnych lub potrójnych (…) .W portrecie szuka przede wszystkim i usiłuje zgłębić ekspresję plastyczną swego modelu, która naświetla jego życie wewnętrzne. Ma ambicje utrwalenia nie tylko podobieństwa fizycznego, w czym osiągnął prawdziwe mistrzostwo, lecz także jego układów i ruchów wrodzonych. (…)”
cyt. za Hanna Muszyńska-Hoffmanowa, Alicja Okońska, Na mil sześć tysięcy. O malarstwie Czedekowskiego, Łódź 1976, s. 186, 188.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें