II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę 25. rocznicy biskupstwa Józefa Teodorowicza (1864–1938), 1927, projektu Wojciecha Przedwojewskiego, Warszawa; Aw: Popiersie w lewo, w dolnej części sygnatura W.Przedwojewski, JÓZEF TEODOROWICZ ARCYBISKUP OBRZ. ORM.; Rw: Katedra ormiańska we Lwowie, W 25 ROCZNICĘ BISKUPSTWA SWEMU ARCYPASTERZOWI DIECEZJANIE-1927; Chomyn 731, Strzałkowski 594 (R); brąz srebrzony, 55.2 mm, 63.47 g; minimalne zacięcie przy krawędzi.
Józef Teodorowicz urodził się w 1864 roku w majątku Żywaczów koło Horodenki. Po ukończeniu gimnazjum w Stanisławowie, rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Czerniowicach. Po roku porzucił studia prawnicze i rozpoczął teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim oraz wstąpił do tamtejszego Seminarium Duchownego. Z początkiem 1887 roku przyjął święcenia kapłańskie w Stanisławowie, z rąk arcybiskupa ormiańskokatolickiego Izaaka Mikołaja Isakowicza. Posługę w archidiecezji ormiańskiej rozpoczął jako proboszcz w Brzeżanach, po czym został kanonikiem gremialnym we Lwowie, będąc jednocześnie radnym miasta Lwowa i członkiem Izby Panów w Wiedniu. Dodatkowo, wspólnie z ks. Adamem Sapiehą, był współzałożycielem dzienników katolickich. Po śmierci Isakowicza w 1901 roku został mianowany jego nastepcą. Jako jedyny z biskupów w Galicji zaangażował się w sprawę strajków szkolnych w Wielkopolsce w 1905 roku. W związku z listem papieża Piusa X, skierowanym w 1905 roku do wszystkich wiernych w zaborze rosyjskim, a potępiającym ruchy rewolucyjne, udał się do Watykanu, gdzie osobiście wyjaśnił istniejące wątpliwości, po czym opublikował papieski list wyjaśniający. Spowodowało to nawiązanie dobrych kontaktów z papieżem, dzięki czemu mógł umieścić w Watykanie przedstawiciela Kościoła Polskiego. Ponieważ w tym czasie Polska nie istniała jako państwo, Teodorowicz zaproponował powołać tajnego radcę papieskiego, na którego wskazał ks. Sapiehę. Ponadto, w latach 1908–1930 przeprowadził gruntowną renowację katedry ormiańskiej we Lwowie. W 1919 roku, na rozpoczęcie obrad Sejmu Ustawodawczego, wygłosił słynne kazanie, w którym podkreślił potrzebę oddalenia potrzeb własnych na rzecz wspólnego interesu odrodzonej Rzeczypospolitej. W latach 1919–1923, za zgodą papieża, zasiadał w Sejmie i Senacie. Za działalność społeczną otrzymał honorowe obywatelstwo Lwowa i Brzeżan oraz doktorat honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego. W 1937 roku wraz z kard. Augustem Hlondem dokonał koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej w Stanisławowie. Zmarł 4 grudnia 1938 roku we Lwowie. Po jego śmierci ogłoszono żałobę narodową, a w uznaniu zasług został pochowany na Cmentarzu Orląt Lwowskich we Lwowie.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें