olej, tektura, 45 × 50,5 cm
sygn. p. d.: Władysław Wankie
Pochodzenie:
Kolekcja Marcina Marczewskiego, Warszawa (przynajmniej do 1989 r.)
Kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany:
Władysław Wankie 1860–1925. Wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1989
Reprodukowany:
Władysław Wankie 1860–1925. Wystawa monograficzna. Katalog dzieł istniejących i zaginionych, oprac. L. Skalska- Miecik, E. Micke, MNW, Warszawa 1989, s. 78, nr kat. I 46
Prawdopodobnie identyczny z obrazem Madonna wystawionym w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w roku 1917.
„Zasadą jego malarstwa - pisał Antoni Gawiński - jest właściwość dość rzadka, muzyka tonów […] Malarstwo Wańkiego jest wytworne […] zawsze wysoce artystyczne… Artysta […] równie dobrze słyszy barwy, jak widzi dźwięk i tony. Cudowne asocjacje muzyki i malarstwa znalazły w nim wyraz wysoce skupiony i piękny”
Malarstwo polskie w odbitkach barwnych, nakł. I red. S. Kulikowski, 1908 r., t. 1, s. 44
„Malarskie improwizacje Wankiego noszą wybitne znamiona poezji barw. Są one źródłem i wyrazem przeżyć duchowych, o pryzmacie tak uczulonym, że wszelka ocena „aparatem realnym“ staje się wręcz nieuchwytną. Wankie, natura impulsywna z wyobraźnią żywą, czynną i ruchliwą. Jako artysta jest indywidualnością wybitną, do nikogo niepodobną i do nikogo zbliżoną. Jest gospodarzem we własnym okołniku. W obrazach daje Syntezę swej sztuki wielce wykwintnej (…) Sztuka Wankiego odznacza się śmiałym patosem romantycznym, wielce zamaszystym, o liniach szerokich, zdecydowanych, po malarsku dekoratywnych. Stylizacje barwy były jedynym i najwyższym zadaniem tego artysty, w uwielbieniu wichrow, szamotań burzliwych i gry żywiołow na tle morskich przestrzeni. (…) Krytyka zagraniczna mianowała naszego artystę – poetą barw (…)”
Apoloniusz Kędzierski, Władysław Wankie, „Tygodnik Ilustrowany”, 1923, nr 19, s. 303.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें