Leon Wyczółkowski (1852 Huta Miastkowska - 1936 Warszawa), Portret Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego, 1903

Stan zachowania
praca oprawiona

Literatura
Dorota Muszanka, Litografia Leona Wyczółkowskiego, Wrocław-Kraków1958, ss. 50-51. Maria Twarowska, Leon Wyczółkowski,Warszawa 1962, s. 35, il. 115.
Leon Wyczółkowski, katalog wystawy, Chełm Lubelski 1993, s. 28, nr kat. 54, il. 38.
Fin de siecle. Polnische Graphik 1890-1916, 1998, s. 51 poz. 72 il. (okładka, s.42) Miłośnicy grafiki i ich kolekcje, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2006, s. 102, poz. III.31

Biogram
W latach 1869- 1875 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u W. Gersona, A. Kamińskiego, R. Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-1879 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u J. Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 r. prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 r. odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-1893 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 r. uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od ok. 1918 r. zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.