olej, deska, 61 × 50 cm
sygn. p. d.: Tadeusz Ajdukiewicz
Prezentowany obraz został namalowany przez Ajdukiewicza zapewne w Wiedniu, gdzie przeniósł się w 1882 roku po dużym sukcesie namalowanych obrazów Heleny Modrzejewskiej z 1880 r. (w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie) i Sztabu arcyksięcia Alberta (1880 r.) W 1884 otrzymał pracownię po zmarłym Hansie Makarcie. Tam właśnie powstały portrety, w tym konne, cesarza Franciszka Józefa i arcyksięcia Rudolfa. Ajdukiewicz uzyskując mecenat dworu królewskiego, stał się rozchwytywanym portrecistą przez arystokrację zarówno z Sofii, Londynu, Konstantynopola, Bukaresztu czy Petersburga. „Obdarzany był odznaczeniami honorowymi i medalami przez monarchów, a zdobył uznanie i sławę na dworach królewskich biegłością w odtwarzaniu parad wojskowych, elegancją i błyskotliwością reprezentacyjnych portretów (Irena Jakimowiczowa, Tadeusz Ajdukiewicz, [w:] „Słownik artystów polskich i w Polsce działających, malarze, rzeźbiarze, graficy”, Ossolineum, 1971, s. 12). Jak pisał współczesny Ajdukiewiczowi Jan Bołoz:
„A ta żywość tych portretów, tryskających prawdą, ta trafność podchwyconych ruchów i gestów jest tu wprost zdumiewająca! (…) Ani Brandt ani Kowalski nie byliby temu problemowi sprostali. Gdziekolwiek oni na portret natknąć się musieli, potknęli się; znany portret „ministra Lutza na polowaniu” pędzla Kowalskiego jest sztywny i drewniany, a portrety króla Jana i królowej Marysieńki na brandtowskim „Kuligu Wilanowskim” mrożą, bardziej jeszcze, niż twardy śnieg skrzący, po którym złote sanie ruszając z miejsca aż jękły! Ajdukiewicz posiadł był tę rzadką, nader rzadką zdolność łączenia w danej postaci jej walorów duchowych z życiowo-zmysłowymi”.
Jan Bołoz Antoniewicz, Tadeusz Ajdukiewicz, Lwów 1916, s. 17–18.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें