Słynne zdanie Berezowskiej głosi: Nie ma nic wspanialszego niż ciało ludzkie i póki żyję, będę je rysować. Ta postawa jest konsekwentnie realizowana przez cały okres jej twórczości. Możemy się o tym przekonać, oglądając jej erotyczne rysunki osadzona zarówno w historyczno-baśniowych realiach, jak i te dotyczące codzienności i życia domowego. Męskość i kobiecość współgrają w nich ze sobą, dopełniając się na zasadzie kontrastów linii ciał; scenki grupowe tworzą skomplikowane kompozycje wirujące wokół pragnienia dostarczania jak największej dozy przyjemności wszystkim uczestnikom. Nie brak w nich fetyszy, takich jak wojeryzm; motyw podglądactwa występuje u Berezowskiej szczególnie wtedy, kiedy chce ona ukazać ciało kobiece bez uwikłania w relację cielesną z drugim człowiekiem.
Nie da się zaprzeczyć, że artystka znana jest przede wszystkim ze swoich rysunków erotycznych i karykatur, jednak przez długi czas jej główną działalnością było projektowanie teatralnych i rewiowych kostiumów scenicznych. Również i w tym przypadku Berezowska nie mogła sobie odmówić kokieteryjnego spojrzenia na postacie, eksponując ich cielesność bez zbytniej konfuzji. Projekt sukni dla „Jadzi Wdowy" z Teatru Komedia, który w 1967 roku założyła Alina Janowska, mówi sam za siebie.
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें