Wymiary: 126 x 95 cm
sygnowany p.d.: 'A. KĘDZIERSKI'
Pochodzenie
kolekcja prywatna, Polska
kolekcja prywatna, Sosnowiec?
kolekcja Stefana Zapartego, Anin koło Warszawy (przynajmniej do 1984)
Agra Art, czerwiec 1996
kolekcja prywatna, Polska
kolekcja prywatna, Polska (od 2023)
Wystawiany
Apoloniusz Kędzierski 1861-1939, Muzeum Narodowe w Warszawie, czerwiec-lipiec 1981 (nieujęty w katalogu)
Literatura
Elżbieta Charazińska, Pokłosie wystawy monograficznej Apoloniusza Kędzierskiego, „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie” 1984, t. XXVIII, s. 370 (wzmiankowany) oraz s. 372 (il. 17)
porównaj: Elżbieta Charazińska, Apoloniusz Kędzierski 1861-1939, katalog wystawy, Muzeum Okręgowe w Radomiu, Lublin 1981, s. 45, nr kat. I.A.6, il. 28 (inna, wcześniejsza wersja obrazu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Lublinie z 1896 roku)
ARCHIWALIA
list-atest Apoloniusza Kędzierskiego do ówczesnego właściciela, 25 V 1935, zaginiony (informacja za artykułem E. Charazińskiej)
Biogram
W 1877 roku został przedstawiony Józefowi Brandtowi i jako jego uczeń wszystkie wakacje spędzał w posiadłości tego malarza w Orońsku. Został skierowany do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do 1885 roku studiował malarstwo u Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Dzięki pomocy finansowej Brandta wyjechał na dalsze studia do Monachium. W Akademii Monachijskiej studiował w latach 1886-87 i być może w 1888 roku w pracowni Nikolausa Gysisa. Powrócił na stałe do Warszawy około 1889. W 1902 wyjechał w podróż po Europie. Zwiedził m.in. Belgię, Francję, Włochy, odwiedził Wiedeń i Budapeszt. Czynnie uczestniczył w życiu artystycznym. Należał do towarzystw artystycznych: Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Odłam, Pro Arte i Klubu Akwarelistów Polskich. W latach 1894-96 i 1903-15 był członkiem komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także Rady Instytutu Propagandy Sztuki. Malował sceny wiejskie i rodzajowe, krajobrazy, portrety oraz kwiaty. Stworzył wiele nastrojowych wizerunków dziewcząt łowickich i sylwetek rybaków. W późniejszym etapie kariery posługiwał się już głównie akwarelami. Wiele uwagi i czasu poświęcał studiom plenerowym. Na przełomie wieków wykonał także polichromie do kościołów w Sobocie, Głuchowie, Mydłowie Opatowskim oraz w katedrze we Włocławku, a także dekoracje wnętrz kilku warszawskich kawiarni.
