147,0 x 114,0cm - olej, płótno sygn. śr.d.: 1989 | E. DWURNIK
sygn. na odwr. na płótnie: śr. g.: 1341 [w ramce], p.g.: 1989 | E. DWURNIK | NR: IX. 388 - | 1341 [w ramce] | DZIERŻONIÓW
l.g.: ślady pieczątek wywozowych
Obraz opisany:
- Dwurnik. Spis cykli malarskich, oprac. Pola Dwurnik, Galeria Zachęta, Warszawa 2001, s. nlb. w ramach cyklu IX, kat. 388.
O swoich wedutach, Edward Dwurnik mówił, m.in. w rozmowie z Kazimierzem Sobolewskim (Edward Dwurnik, rozmowa z artystą, Kurier Polski, 13 XI 1994): Posługuję się albo zdjęciami robionymi z samolotu albo wspaniałymi albumami Adama Bujaka. Zbieram także pocztówki i plany. Jedyną trudność sprawia mi to, aby w jednym obrazie umieścić jak najwięcej charakterystycznej architektury. Wybieram miasta z ciekawą architekturą, ze starym, często średniowiecznym, układem urbanistycznym. Wspaniały pod tym względem jest Paczków. Albo Carcassone.
W obrazie z 1989 r. Dwurnik przedstawia Dzierżoniów, miasto położone na Dolnym Śląsku, nad rzeką Piławą, założone w XIII w. Artysta namalował fragment miasta z dominującym budynkiem Ratusza i jego charakterystyczną wieżą. Na obrazie częściowo widoczny jest także dzierżoniowski Rynek, gdzie - jak często u Dwurnika - spotykają się rozmaici przedstawiciele społeczności: od manifestantów z flagami poprzez kataryniarza i prostytutkę aż do - czających się w cieniu - zomowców z pałkami. Całość ujęta jest w charakterystyczny dla Dwurnika sposób, z lotu ptaka, w zagęszczeniu różnych form architektury i postaci.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Edward Dwurnik (Radzymin 19 IV 1943 - Warszawa 28 X 2018) studiował malarstwo w ASP w Warszawie (1963-1970), jednak jako swego „mistrza“ wymienia Nikifora. Jego to prace, zobaczone po raz pierwszy w 1965, zainspirowały ówczesnego studenta III roku do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podróże autostopem“, które kontynuował w nastepnych latach. W 1972-1978 powstawał cykl „Sportowcy“, w którym portretowane były, dodajmy - kąśliwie, typowe postaci z lat 70. Równolegle od 1975 powstawał cykl „Robotnicy“, który kulminował w okresie „Solidarności“ 1980-1981. Za prace z tego cyklu Dwurnik otrzymał w 1981 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadające stan wojenny - Nagrodę Kulturalną „Solidarności“ podziemnej w 1983. W latach 80. malarstwo Dwurnika przybrało wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Powstające w tej dekadzie obrazy miały niejednokrotnie wymowę polityczną, przybierały też kostium historyczny, tak czy inaczej odnoszący się do współczesnych spraw i realiów. Cykl „Droga na Wschód“ (1989-91) upamiętniał ofiary stalinizmu, natomiast cykl „Od Grudnia do Czerwca“ (1990-94) - ofiary stanu wojennego. Zarówno ideowe, jak i czysto malarskie walory tych prac przyniosły artyście ogromne uznanie, zarówno w kraju jak i za granicą. Jego wyrazem była prestiżowa nagroda Fundacji Coutts & Co w Zurychu (1992). W latach 90. powstają cykle będące kontynuacją „Podróży autostopem“: „Niebieskie miasta“ (od 1993) i „Diagonale“ (od 1996), jak również kompozycje nowego typu, jak widoki morskie (cykl „Błękitne“, 1992-93) czy cykl „Wyliczanka“ (1996-99). Artysta wiele wystawia, miał ok. 100 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brał też udział w licznych wystawach i festiwalach krajowych i międzynarodowych, m.in.: X Biennale Sztuki Współczesnej, Menton 1974, Documenta 7, Kassel 1982, 5th Biennale, Sydney 1985, XIX Biennale Sztuki, Sao Paulo 1987; Olimpiada Sztuki, Seul 1988. Równolegle z malarstwem uprawiał rysunek, collage, grafikę warsztatową (litografia, techniki metalowe, kserografia, stemple) i użytkową (ilustracja, plakaty do własnych wystaw indywidualnych).
हाल ही में देखी गई
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें
पसंदीदा
लॉट लिस्ट देखने के लिए कृपया लॉग इन करें